آزمایش تشخیصی آمنیوسنتز

آزمایش تشخیصی آمنیوسنتز تستی است که پیش از تولد نوزاد برای اطمینان از سالم بودن جنین با استفاده از بررسی مایع آمنیوتیک (حجم مایع آمنیوتیک- رنگ مایع آمنیوتیک- درمان کاهش مایع آمنیوتیک) انجام می شود. مایع آمونیاک در داخل رحم در اطراف جنین قرار دارد.

آمنیوسنتز چیست؟

آمنیوسنتز یعنی خارج کردن نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک(آب دور جنین) با ورود سوزن  از راه شکم، تحت هدایت و نظارت با سونوگرافی. مایع آمنیوتیک، مایعی است که در هنگام بارداری جنین را احاطه نموده و از آن محافظت می‌کند و حاوی سلول‌های جنینی و مواد شیمیایی مختلف تولیدشده توسط جنین می‌باشد. قبل از انجام  آمینوسنتز، یک سونوگرافی برای تأیید قابلیت حیات جنین، سن بارداری، تعداد جنین‌ها و طبیعی بودن ساختمان‌ها و … استفاده می‌شود.

آمنیوسنتز یک روش تشخیص قبل از تولد است که در آن مایع اطراف جنین برداشته شده و برای تشخیص ناهنجاریهای کروموزومی و ژنتیکی و نقائص لوله عصبی جنین به آزمایشگاه ژنتیک ارسال می گردد.کیسه آمنیوتیک پراز مایع در داخل رحم قرار داشته و جنین در آن بصور معلق زندگی می‌کند. سلولهای جنینی ، پروتئینها و ادرار جنینی هم در این مایع وجود دارد.

آزمایش تشخیصی آمنیوسنتز چگونه انجام می شود؟

آزمایش تشخیصی آمنیوسنتز به صورت سرپایی انجام می‌شود. یعنی نیاز به بستری ندارد. در زمان انجام این روش، پزشک معالج از مانیتور سونوگرافی که تصویری روشن از وضعیت جنین در رحم و نیز مایع آمنیوتیک ارائه می‌دهد، استفاده می‌کند. این تست معمولا ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. پیش از انجام تست، سونوگرافی برای بررسی جنین و آناتومی او انجام می‌شود.

سپس تحت سونوگرافی، پزشک سوزنی نازک و بلند را بدون آسیب زدن به جنین وارد دیواره شکم و کیسه آب (علائم پارگی کیسه آب جنین) اطراف جنین می‌کند. پزشک مقداری مایع آمونیاک خارج می‌کند.

بهترین زمان انجام آمنیوسنتز

معمولاً آزمایش تشخیصی آمنیوسنتز در هفته‌های 16 – 15 بارداری (از اولین روز آخرین دوره قاعدگی) انجام می‌شود. چون قبل از هفته‌ی 14 حاملگی، میزان مایع آمنیون کم است و انجام آمنیوسنتز ممکن است امکان‌پذیر نباشد. از طرفی، انجام  آمنیوسنتز بالاتر از هفته 18 حاملگی به دلیل کاهش سلول‌های جنینی فعال ممکن است با عدم رشد مناسب سلول‌های جنینی و تأخیر و خطا در جواب آزمایش همراه باشد.

زمان انجام آمنیوسنتز

معمولاً آمنیوسنتز در هفته‌های 16 – 15  بارداری (از اولین روز آخرین دوره قاعدگی)  انجام می‌شود. چون قبل از هفته‌ی 14 حاملگی، میزان مایع آمنیون کم است و انجام آمنیوسنتز ممکن است امکان‌پذیر نباشد از طرفی، انجام  آمنیوسنتز بالاتر از هفته 18 حاملگی به دلیل کاهش سلول‌های جنینی فعال ممکن است با عدم رشد مناسب سلول‌های جنینی و تأخیر و خطا در جواب آزمایش همراه باشد.

توجه: جهت  بررسی اختلالات ژنتیکی و کروموزومی پیش از هفته 14 بارداری،  از روش دیگری برای به دست آوردن نمونه استفاده می‌شود که به آن CVS می‌گویند. در این روش نمونه‌برداری از پرزهای جفتی صورت می‌گیرد.

دلایل انجام آزمایش آمنیوسنتز

متداول‌ترین دلیل انجام آزمایش آمنیوسنتز، تشخیص زودهنگام ناهنجاری‌های کروموزومی و نقص‌های مادرزادی در جنین است.

– تشخیص تقریباً تمام اختلالات کروموزومی از جمله سندرم داون، تریزومی 13، تریزومی 18 و اختلالات کروموزومی جنسیتی مانند سندرم ترنر؛ Turner Syndrome این آزمایش می‌تواند چنین اختلالاتی را تشخیص دهد، اما نمی‌تواند شدت آنها را ارزیابی کند.

– تشخیص نقص‌های لولۀ عصبی مانند اسپینا بیفیدا؛ Spina bifida و آنانسفالی؛ Anencephaly، که با اندازه‌گیری میزان پروتئینی به نام آلفافتوپروتئین؛ AFP، در مایع آمنیوتیک انجام می‌شود.

با این حال آمنیوسنتز نمی‌تواند سایر نقص‏‌های ساختاری هنگام تولد مانند ناهنجاری‏‌های قلب، شکاف لب یا کام را تشخیص دهد.

 

ارسال یک پاسخ